Framboð til sætis meðstjórnanda til tveggja ára
Magnús H. Skarphéðinsson heiti ég og verð 59 ára í sumar. Ég hefi eftir nokkra umhugsun ákveðið að gefa kost á mér sem meðstjórnanda í stjórn.
Dýraverndarsambandsins, þó ég hafi ekki mikla trú á því að nokkur utanaðkomandi geti rofið skarð í nomenklatúruna sem stjórnin og hinir rétttrúuðu hafa svo rækilega komið sér upp að því er virðist í Stjórn SDÍ. (Dýraverndarsamband Íslands)
Ég er með töluvert mikið óþol gagnvart verskmiðjubúskap/þrenglsabúskap og annari ómannúðlegri búrafangelsun dýra í okkar landi, sem í öðrum löndum.
Mér finnst SDÍ hafa verið alltof tillitsamt við þær atvinnugreinar hér á landi sem byggja allan sinn rekstur á þessari helför þorra dýra í þessu landi. Ég er þeirrar skoðunar að það dugar ekkert annað en að vekja almenning til vakningar um örlög þessara fórnarlamba „siðmenningar“ okkar mannanna með ýmsu móti.
Reglulega ætti SDÍ og aðrir slíkir aðilar að sameinast í kurteisum en ákveðnum mótmælum á torgum og mannamótum með plakötum og dreifibréfum og myndum af dýrum í búrum eða við tilraunir á þeim. Af nógu er að taka.
Ég tel líka að SDÍ eigi helst að hafa opið hús á hverjum degi í 2-3 tíma og hafa þar heitt á könnunni og reyna að koma upp félagsmannaandrúmslofti þar sem félagar geti skipst á skoðunum og efni af ýmsu tagi. Ennfremur að sambandið komi sér upp bæði DVDmyndasafni með heimildarmyndum af þessu tagi, sem og bóka og tímaritasafni sem allir hefðu gaman af að kíkja í og fá stundum lánað.
Ég er þess sannfærður að hægt væri að virkja bæði félagsmenn, skráða og óskráða, að ógleymdum almenning miklu mun meira í hraðfara og stundum hægfara breytingum í mannúðlegri áttir, s.s. með kaupum á hamingjueggjunum (þar sem hænur eru ekki í búrum) og fjölmörgu öðru sem neytendur myndu með neyslustýringu sinni getað sniðgengið sífellt versta hryllinginn af því sem viðgengst í menningu okkar gagnvart dýrunum.
Mun meira liggur mér á hjarta með dýrin, en verð stærðar textans vegna að láta staðar numið hér og nú.
Kveðjur,
Magnús H. Skarphéðinsson
Dýraverndarsambandsins, þó ég hafi ekki mikla trú á því að nokkur utanaðkomandi geti rofið skarð í nomenklatúruna sem stjórnin og hinir rétttrúuðu hafa svo rækilega komið sér upp að því er virðist í Stjórn SDÍ. (Dýraverndarsamband Íslands)
Ég er með töluvert mikið óþol gagnvart verskmiðjubúskap/þrenglsabúskap og annari ómannúðlegri búrafangelsun dýra í okkar landi, sem í öðrum löndum.
Mér finnst SDÍ hafa verið alltof tillitsamt við þær atvinnugreinar hér á landi sem byggja allan sinn rekstur á þessari helför þorra dýra í þessu landi. Ég er þeirrar skoðunar að það dugar ekkert annað en að vekja almenning til vakningar um örlög þessara fórnarlamba „siðmenningar“ okkar mannanna með ýmsu móti.
Reglulega ætti SDÍ og aðrir slíkir aðilar að sameinast í kurteisum en ákveðnum mótmælum á torgum og mannamótum með plakötum og dreifibréfum og myndum af dýrum í búrum eða við tilraunir á þeim. Af nógu er að taka.
Ég tel líka að SDÍ eigi helst að hafa opið hús á hverjum degi í 2-3 tíma og hafa þar heitt á könnunni og reyna að koma upp félagsmannaandrúmslofti þar sem félagar geti skipst á skoðunum og efni af ýmsu tagi. Ennfremur að sambandið komi sér upp bæði DVDmyndasafni með heimildarmyndum af þessu tagi, sem og bóka og tímaritasafni sem allir hefðu gaman af að kíkja í og fá stundum lánað.
Ég er þess sannfærður að hægt væri að virkja bæði félagsmenn, skráða og óskráða, að ógleymdum almenning miklu mun meira í hraðfara og stundum hægfara breytingum í mannúðlegri áttir, s.s. með kaupum á hamingjueggjunum (þar sem hænur eru ekki í búrum) og fjölmörgu öðru sem neytendur myndu með neyslustýringu sinni getað sniðgengið sífellt versta hryllinginn af því sem viðgengst í menningu okkar gagnvart dýrunum.
Mun meira liggur mér á hjarta með dýrin, en verð stærðar textans vegna að láta staðar numið hér og nú.
Kveðjur,
Magnús H. Skarphéðinsson